Klan FortunaeFilii

Dathian

Mężczyzna strugający patyk podniósł się i spojrzał na małą istotkę.
- Taa... Stolarz ze mnie jak nie wiem co... - Powiedział i obejrzał swoje dzieło. - Ale na stolarza to ja wyglądam tak samo jak ty na kobiete. - Mężczyzna wskazał swoje szaty po czym... Wrócił do wykańczania struganego patyka...

Gudluk

<oburzony, zaprzestał czyszczenia swych kastetów> Rzemieślnicy? Nie kpij sobie... Jam wojownik z krwi i kości...Jak mnie Paagrio stworzył. Rozejrzyj i zastanów <spojrzał po Kamratach> zanim zaczniesz rzucac domysłami. <barczysty uruk załozył kastety i wyszedł rzucając tylko...> Lulgijak!

Angon

Nagle załomotały drzwi i skrzypnęła klamka. Jednak Nie otwarły sie. Przez chwile słychać było, jak ktoś szarpie się z klamką, próbując otworzyć drzwi, po czym rozległ się stłumiony głos Angona:
- Zamykać drzwi karczmy na klucz! Nosz... gdzie ja go dałem...

Jahith

Na słowa (jak się teraz dopiero okazało) krasnalki, po mieczu maga zaczęły na ziemię spływać krople płynnego ognia.

Mazrim

Po schodach zszedl mezczyzna odziany jedynie w bryczesy i luzna koszule. Przystanal na chwile przysluchujac sie rozmowie. Spojrzenie czarnego jak wegiel oka spoczelo na nowo przybylej po czym skierowal swe kroki w strone baru. Krotkim skinieniem glowy dal znac karczmarzowi by podal mu napitek.
- Kolejna madrala, ktorej sie wydaje iz ma prawo pouczac nas do tego jak sie prowadzic, co robic i jak prezentowac.
Mazrim zanurzyl usta w kielichu i cmoknal ustami z ukontentowaniem.
- Rozejrzyj sie dziewczyno. Miecze i noze sa juz ostrzone. Zaklecia szeptane. Sio.

Amys

W cieniu na schodach pojawila sie blondwlosa dziewczyna, dosc odwaznie i egzotycznie odziana, z antalkiem wina w dloni. Bynajmniej nie byla pijana, wodzac za Mazrimem leniwym spojrzeniem, lecz stalo sie ono czujne gdy dostrzegla istotke. Znienacka pomiedzy jej nogami wyprysnal bury pies wilczych gabarytow i w dzikiej galopadzie zbiegl po schodach w strone krasnoludki, zanim jego pani zdazyla zlapac na powrot rownowage i otworzyc usta.

Angon

Nagle łomotanie drzwi urwało sie. Widocznie ktoś stwierdził, iż nie ma po co wchodzi do środka i odszedł.

Bóbab

Podniosła głowę by popatrzeć na mężczyznę schodzącego po schodach. Długo wpatrywała się w jego oko. Potarła podbródek. Wymamrotała coś, jakby chciała sobie coś przypomnieć. - Ma... Mażim? - zmrużyła oczy - Powiedziano mi, że zostanę tu godnie przyjęta - prychnęła. - A wy tu, na posłańca chcecie z mieczami i zaklęciami. Mnie właściwie te - zadarła głowę do góry - noże bardziej interesują, bo... - urwała spoglądając na kobietę, która pojawiła się na schodach. - Aaa.... Wybornie. Panienka Paili. Zawsze z panem Mażimem. - wyszczerzyła się, ale widząc psa biegnącego w jej stronę jej usta wykrzywiły się ze strachu. Próbowała jeszcze schować się za jakimś krzesłem, czy stolikiem. Może bydle nie będzie chciało na nią skakać.

Amys

- Jesli chcesz widziec sie z Paili, moge kazac ja powiadomic - dziewczyna oparla sie o framuge, wyginajac brew z usmiechem - Ale czy ty w ogole wiesz jak ona wyglada? Bo cos mi sie wydaje ze nie bardzo, a udajesz ze jestes taka w temacie.
Odkorkowala antalek i gwizdnela na psa, wprawdzie pare razy, bowiem zwierze umyslilo sobie krotka zabawe w poscig za istotka dookola krzesla.

paili

-AmysTrzymaj swojego kundelka na smyczy bo nabrudzi.- Znana miłośniczka zwierząt panna Rhiamon zmarszczyła nosek kapryśnie ze zgrozą spoglądając na potencjalną hodowle pcheł. - A małej panny nijak sobie nie mogę przypomnieć choć wnoszę ze słów, że powinnam, ale biorąc pod uwagę zaskakującą pomyłkę, bo chyba nikt sie bardziej nie różni niż ja i panna Amys, nie zostanie mi to policzone jako jakieś wyjątkowe faux pas. - uśmiechnęła się z zakłopotaniem do krasnoludki - A może mi panienka pamięć odświeżyć? Skąd to się znamy? -

Mazrim

Mazrim wyciagnal krasnoludke spod stolu i usadowil na krzesle obok siebie. Podsunal jej pelen kufelek pod nos i zaczal w te slowa:
- A zatem zacznijmy od poczatku. Moze przedstawisz sie, powiesz co cie sprowadza i takie tam.

Dathian

Mężczyzna strugający patyk gwałtownie poruszył się i puścił wolno niesamowicie złożoną wiązankę przekleństw, jakich nie powstydziłby się nawet najbardziej zapalony szewc, po czym wsadził palec do ust, potrzymał go tam chwile i wrócił do wykonywania przerwanej czynności...

Bóbab

Zmierzyła wzrokiem Amys. Popatrzyła na Paili. Zaczęła mamrotać pod nosem coś o liczeniu wyjątkowych stóp. Uśmiechnęła się - Nie wiedziałam, że ona sepleni. - przysłoniła dłonią usta i szybko je odsłoniła. - Oczywista, że się nie znamy. - dygnęła teatralnie - Ja tylko - pomacała się po uchu - zasłyszałam coś niecoś - parsknęła cicho. - A to, że pan Mażim z panienką... - przełknęła głośno ślinę, jakby chciała zagłuszyć słowa, które miała powiedzieć - bardzo lubią. - mrugnęła wymownie w stronę Paili i zarechotała głośno. Jednak pieseczkowi nie spodobał się ten żabi śmiech i na jedno szczeknięcie mała znalazła się pod stołem. Wyciągnął ją stamtąd Mazrim. Przeklinała cicho to potworach, jakie to Fortuniaki na nią nasyłają. Kręciła się długo na krześle. Zerkała od czasu do czasu na pieska, coby nie zbliżył się do jej wyczyszczonych butów. Powoli docierały do niej słowa mężczyzny. Rozglądnęła się po karczmie, podniosła wzrok na Mazrima. Zsunęła się z krzesła. Wyprostowała się i powiedziała niskim głosem - Me imię Bóbab. Na pewno wiele z was już o mnie słyszało. Uważam, że wszyscy wiedzą już co mnie sprowadza - wyszczerzyła się i wgramoliła się na krzesło, które przed chwilą opuściła.

Dathian

- Nie wszyscy wiedzą co cie sprowadza... Ja na ten przykład nie wiem, więc moze jasno mi wytlumaczysz po coś tu przyczłapała? - Rzekł ów "stolarz" nie odrywając się od pracy.

Yoricca

Na piętrze karczmy rozległ się głośny, niespodziewany raban, suchy trzask pekającego drewna a chwilę później odgłos przypominający głuche plaśnięcie ciała o bruk. W niecałe pół minuty później siedzących w pokoju karczmy dobiegł krótki łomot.
Po schodach przytrzymując się balustrady zeszła do pomieszcenia wysoka, zawalista postać ubrana w długą do pół łydki nocną koszulę. Przy twarzy trzymała przesiąknieta krwią lnianą szmatkę. Gdy podeszła bliżej dąło się zauważyć, że wokół jej lewego oka nabrzmiewa świeży siniak.
Nie odrywając szmatki od twarzy zwróciła sie do karczmarza nosowym głosem:
- Bardzo proszę porcje najmocniejszego co masz. Dwa razy - dodała po krótkim namyśle.
Gdy usiadła przy stole rozejrzała się uważnie po sali.
- Czemu wszyscy tacy ponurzy?